Digitaal toetsen, zo passé

Bij het opruimen van mijn schoonmoeders zolder, kom ik diverse oude en vergeelde voorleesboeken van vroeger tegen. Wat mij daarin direct opvalt is het gebrek aan plaatjes en het formele taalgebruik.  Toch lijkt mijn tweejarige zoon zich daar niets van aan te trekken. Hij is gelijk fan van het boek over meester Pompelmoes, of Pompelpoes zoals hij het uitspreekt.

Pompelmoes gebruikt al jaren digitale toetsen

De statige meester Pompelmoes bedacht toen al (1966!) een huiswerkmachine om het huiswerk van alle kinderen snel en eenvoudig te kunnen nakijken. Wie had toen gedacht dat dit nu heel normaal zou zijn. Dat we anno 2015 digitale toetsen niet eens meer hoeven na te kijken, maar dat zelfs automatisch nieuwe lesstof wordt klaargezet op basis van de resultaten. In Vives, ICT-tijdschrift voor het onderwijs, lees ik dat ze in Australië zelfs handgeschreven toetsen laten nakijken door een computer. De computer zou immers even goed nakijken als mensen.

Ik begrijp er niets van dat het voorleesboek begint met: ” Zoals jullie nog wel weten, is Meester Pompelmoes in zijn hart eigenlijk een tikje ouderwets.” Hij was zijn tijd immers ver vooruit en digitaal toetsen is al bijna 50 jaar oud.